MORWA (biała i czarna) na cukrzycę i nie tylko. Właściwości morwy.

Morwa to roślina, której właściwości i działanie od lat są przedmiotem badań naukowców. Najbardziej zbadaną odmianą jest morwa biała, która zwiera substancje obniżające poziom cukru we krwi i zmniejszające ryzyko rozwoju miażdżycy. Ponadto morwa może być środkiem na odchudzanie. Sprawdź, jakie jeszcze właściwości wykazuje morwa.

Morwa biała (Morus alba L.) i morwa czarna ( Morus nigra L.) to rośliny pochodzące z Azji południowo-wschodniej (przede wszystkim z północnych Chin), których właściwości lecznicze, a przede wszystkim ekstrakt z liści tych roślin, są wykorzystywane od wieków. W tradycyjnej medycynie chińskiej stosowano liście morwy białej m.in. w obniżaniu wysokiego ciśnienia krwi i wysokiego poziomu cholesterolu. Podobne właściwości wykazywały także ekstrakty z kory korzenia morwy, które dodatkowo wykorzystywane były przeciwzapalnie, jako środki chroniące wątrobę i nerki, a także jako środki przeciwbólowe.

Morwa biała na cukrzycę

Morwa biała zawiera kilka składników, które pomagają utrzymać prawidłowy poziom cukru we krwi.

Jednym z nich jest związek o nazwie DNJ (alkaloid 1,5-didezoksy-1,5-imino-D-sorbitol=1-dezoksynojirimycina) oraz jego pochodne. Związek ten, rozpuszczalny w wodzie, występuje tylko w liściach morwy, a jego działanie polega na spowalnianiu rozkładu zawartej w żywności skrobi na cukry proste, takie jak glukoza, co z kolei prowadzi do obniżenia poposiłkowej hiperglikemii.

Ponadto kwercetyna chroni komórki, błony komórkowe i DNA przed uszkodzeniami spowodowanymi działaniem wolnych rodników, co odgrywa ważną rolę w profilaktyce wielu chorób, m.in. cukrzycy.Innym składnikiem morwy białej, który wpływa na utrzymanie prawidłowej gospodarki węglowodanowej i metabolizm węglowodanów, jest kwercetyna (rodzaj flawonoidu). Hamuje on działanie enzymu o nazwie reduktaza aldozy (ALR2), który jest odpowiedzialny za syntezę sorbitolu z nadmiaru glukozy. Podwyższony poziom sorbitolu może prowadzić do powikłań w funkcjonowaniu układu nerwowego, oczu i nerek, szczególnie u diabetyków.